„Od naszych pierwszych spotkań, [director] Gareth [Edwards] kazał nam rysować wykresy kołowe, aby rozbić akty — pierwszy akt, drugi akt, trzeci akt”, wyjaśnił artysta koncepcyjny „Łotra 1” Erik Tiemens. Dodał, że nawet we wczesnych wersjach scenariusza podróż Jyn była „zawsze kołem, od domu rodzinnego naszego bohatera do podziemnego świata, aż po zgromadzenie wojsk, a Gareth zawsze chciał, aby Jyn wróciła do domu; zaczyna się od domu i kończy na [a metaphorical] dom.”
Ciekawe jest porównanie historii Jyn z historią Luke’a Skywalkera w „Gwiezdnych wojnach: Epizodzie IV — Nowej nadziei”. Podczas gdy Luke dorastał z dala od trudów wojny, zanim podjął się swojej wielkiej przygody, Jyn została wyrzucona z patelni i wrzucona w ogień, gdy była jeszcze dzieckiem. „Luke to chłopiec, który dorastał z dala od świata i marzył o dołączeniu do wojny, a Jyn to dziewczynka, która dorastała na wojnie i chce znaleźć drogę powrotną do domu” — zauważył Tiemens. „Istota tego jest taka sama; to podróż bohatera — opuszcza dom, odkrywa prawdę i stawia czoła wrogowi, a następnie powraca [to a metaphorical] dom.”
To, w połączeniu z jej brakiem związków z Jedi, czyni Jyn odpowiednią bohaterką „Gwiezdnych wojen” dla współczesnej ery. „Nowa nadzieja” powstała w reakcji George’a Lucasa na koszmary wojny w Wietnamie i prezydentura Richarda Nixona w latach 70. po łagodniejszym wychowaniu w latach 60. w Modesto w Kalifornii (świat, który upamiętnił w swoim pełnym melancholii dziele z 1973 r. o dorastaniu „American Graffiti”). Jego utrata niewinności odzwierciedlała utratę niewinności przez Luke’a i innych (białych, męskich, z klasy średniej) Boomerów. Ci, którzy dorastali w XXI wieku, z drugiej strony, są bardziej podobni do Jyn, ponieważ musieli radzić sobie z nieustającymi niepokojami politycznymi i niestabilnością społeczną na całym świecie. Dla nich wojna nie jest niczym, o czym można marzyć.
