Po raz pierwszy odkryłem Alana Braxe i DJ Falcona pod koniec lat 90., kiedy wydawali muzykę w Roulé. Ich muzyka była częścią ścieżki dźwiękowej mojej młodości, a także inspiracją dla mnie jako początkującego producenta. Muzyka taka jak ich udowodniła, że mniej czasami znaczy więcej, a jeśli masz odpowiednie składniki i wiesz, jak ich używać — przepis może być prosty. Po tym, jak wysłali mi demo, nagrałem partie na gitarze, gitarze basowej i klawiszach, a następnie przesyłaliśmy sobie pliki. Np. grałem linię basową, oni ją modyfikowali i odsyłali, uczyłem się zmodyfikowanej linii basowej i odtwarzałem ją na gitarze basowej, aby brzmiała jak na żywo. To był dla mnie nowy sposób pracy, który sprawiał, że wszystko wydawało się świeże. Alan dał mi temat na teksty, ale napisałem je w taki sposób, że można je było interpretować na różne sposoby, co lubię robić z tekstami. Chcieliśmy, aby piosenka brzmiała słodko-gorzko, ale też dawała nadzieję – akordy poruszają się między kontrastującymi emocjami, więc chciałem, aby znaczenie słów do tego pasowało.
