Nowa forma terapii par o charakterze poznawczo-behawioralnym może pomóc kobietom, u których zdiagnozowano zaburzenia pożądania seksualnego, i zmniejszyć związane z nimi cierpienie emocjonalne.
Zmniejszone pożądanie seksualne jest najczęstszą dolegliwością seksualną wśród kobiet, dotykającą 30% do 40% dorosłych kobiet. Co więcej, niski popęd powoduje znaczny niepokój u 7% do 23% z nich. Stan ten, formalnie nazywany zaburzeniem zainteresowania seksualnego/pobudzenia seksualnego (SAID), jest definiowany przez określone kryteria diagnostyczne określone w DSM-5.
Mimo że niski popęd seksualny jest bardzo powszechny i ma wpływ na zdrowie psychiczne, funkcjonowanie seksualne i jakość związku kobiet i ich partnerów, do tej pory możliwości leczenia opartego na dowodach naukowych były ograniczone.
Nowa interwencja w zakresie terapii par opartej na podejściu poznawczo-behawioralnym (CBCT) została niedawno przetestowana i ujednolicona przez Sophie Bergeron, profesor zwyczajny na Wydziale Psychologii Uniwersytetu w Montrealu i kierownika Kanadyjskiej Katedry Badawczej w dziedzinie intymnych relacji i dobrego samopoczucia seksualnego, we współpracy z Natalie O. Rosen z Dalhousie University i Katriną Bouchard z University of British Columbia.
Przeprowadzili studium wykonalności, które wykazało, że interwencja CBCT doprowadziła do poprawy, od umiarkowanej do znacznej, głównych objawów związanych z SAID, a mianowicie niskiego pożądania seksualnego i niepokoju seksualnego. Randomizowane badanie kliniczne rozpocznie się w styczniu 2025 r. w celu walidacji wyników.
Problem dla obojga partnerów
Interwencja opracowana przez dr Bergeron i jej współpracowników bezpośrednio odnosi się do interpersonalnego charakteru stresu związanego ze zmniejszonym pożądaniem seksualnym.
„Zaburzenia pożądania są silnie uwarunkowane czynnikami interpersonalnymi. Dotyczą one mniej kwestii biomedycznych, a bardziej sposobu interakcji par” – wyjaśniła. „Oznacza to, że musimy na nowo zdefiniować niski popęd seksualny jako problem dotyczący pary, a nie jednostki”.
Interwencja koncentruje się na komunikacji, akceptacji, otwartości i wrażliwości między partnerami. Zaczyna się od ustanowienia poczucia intymności w parze, ponieważ jest to czynnik ochronny dla pożądania seksualnego. „Kobiety zgłaszają poprawę zainteresowania seksualnego, gdy czują bliskość ze swoim partnerem, wiedząc, że mogą dzielić się swoimi myślami i spotykać się z empatią i zrozumieniem” — powiedział dr Bergeron, który kieruje również Interdyscyplinarnym Centrum Badawczym ds. Problemów w Związkach Intymnych i Nadużyć Seksualnych.
Interwencja CBCT zachęca pary do otwartej dyskusji na temat seksualności, która jest często jednym z najtrudniejszych tematów do poruszenia dla par, według badacza. Pary uczą się wyrażać swoje potrzeby, preferencje i obawy bez obawy, że zranią uczucia drugiej osoby.
Terapia polega głównie na rozmowach z terapeutą, ale obejmuje również ćwiczenia do wykonywania w domu, takie jak sesje koncentracji sensorycznej, których celem jest ponowne wprowadzenie dotyku w sposób niewymagający.
Destygmatyzacja prowadzi do ulgi
Istotną częścią interwencji jest obalanie mitów na temat seksu, zwłaszcza tych, które wywołują poczucie winy i winy u kobiet doświadczających niskiego popędu seksualnego.
„Pracujemy nad odłączeniem kobiety od zaburzenia, jednocześnie normalizując i dedramatyzując jej doświadczenie” – podzielił się dr Bergeron. „A przede wszystkim skupiamy się na przyjemności i jakości stosunków seksualnych, a nie na ich częstotliwości”.
Jej zdaniem ten komponent psychoedukacyjny wydaje się pomagać w łagodzeniu obciążenia emocjonalnego – charakteryzującego się wstydem i frustracją – które często towarzyszy SAID.
