Odkrycie to podkreśla również wzajemne powiązania starożytnych społeczeństw. (Plik)
Tel Awiw:
Izraelscy archeolodzy pracujący na Pustyni Judzkiej znaleźli najwcześniejsze dowody biblijnego szkarłatu, poinformował w czwartek Izraelski Urząd ds. Starożytności.
Rzadki materiał tekstylny, mający 3800 lat i mniejszy niż dwa cm, został odkryty w „Jaskini Czaszek” na północny wschód od Jerozolimy podczas wykopalisk mających na celu zachowanie zabytków dziedzictwa i zapobieganie kradzieży zabytków. Wełniane nici wątku zostały zafarbowane na czerwono, podczas gdy lniane nici osnowy pozostały bezbarwne.
Analiza metodą węgla C-14 pozwoliła na ustalenie wieku tkaniny na środkową epokę brązu (1767-1954 p.n.e.).
Jak wynika z nowego wspólnego badania Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności, Uniwersytetu Bar-Ilan i Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, szkarłatny kolor tkaniny pochodzi od owadów z rodziny tarcznikowatych, które naukowcy utożsamiają z biblijnym szkarłatnym robakiem Tola’at Hashani.
Szkarłatno-czerwony kolor, wymieniony w Biblii obok królewskiego błękitu tekheilet i fioletowego argaman, uważany jest za jeden z najcenniejszych i najdroższych barwników starożytnego świata, który stosowano – zgodnie z biblijnym przykazaniem – do barwienia tkanin Przybytku i szat kapłańskich.
Wykorzystując zaawansowane metody analityczne, w tym wysokosprawną chromatografię cieczową, która pozwoliła ustalić pochodzenie barwnika, naukowcy doszli do wniosku, że czerwony odcień pochodzi od gatunku Kermes vermilio, znanego z produkcji kwasu kermesinowego, nadającego charakterystyczną czerwoną barwę.
Wyniki badań opublikowano niedawno w recenzowanym czasopiśmie naukowym Journal of Archaeological Science: Reports.
„W starożytności barwnik pozyskiwano z żeńskich owadów, które żyją na dębie kalifornijskim (Quercus coccifera)” – wyjaśnia dr Na’ama Sukenik, kuratorka kolekcji materiałów organicznych w Israel Antiquities Authority.
„Zbieranie tych kermesów odbywało się w bardzo krótkim czasie – jeden miesiąc w roku, latem, po złożeniu jaj przez samicę, ale przed ich wykluciem – gdy ilość barwnika była największa. Krótki okres, w którym można było zbierać kermesy, trudności w ich znalezieniu ze względu na ich niewielkie rozmiary, od 3 do 8 mm, oraz ich kolory kamuflażowe – utrudniają ich zlokalizowanie” – dodał Sukenik.
Jak wyjaśniła, ilość barwnika, jaką można było uzyskać z jajek, była ograniczona, ale „piękny szkarłatny odcień, który można z nich uzyskać do barwienia tekstyliów, sprawiał, że ich zastosowanie było wysoce prestiżowe”.
Odkrycie podkreśla również wzajemne powiązania starożytnych społeczeństw. Pomimo obecności rodzimego gatunku owada łuskowego w Izraelu, który jest w stanie wytwarzać czerwono-pomarańczowy kolor, naukowcy odkryli, że barwnik tkaniny pochodził z gatunku powszechnego w centralnej i wschodniej części regionu Morza Śródziemnego, co wskazuje na rozległe sieci handlowe, powiedzieli naukowcy.
(Poza nagłówkiem, artykuł ten nie był edytowany przez zespół NDTV i został opublikowany za pośrednictwem kanału syndykowanego.)
