„Ludzie ciągle pytali mnie, co sądzę o tym filmie jako paleontolog zajmujący się kręgowcami” napisał Donald Prothero w 2015 r. po premierze „Jurassic World”. „Moja zwykła krótka odpowiedź brzmi: »Wielkie rozczarowanie: to w porządku film o potworach, kiepska nauka. I mogło być o WIELE lepiej«”.
To częsta krytyka ze strony każdego, kto bada dinozaury, zwłaszcza że oryginalny „Park Jurajski” faktycznie włożył w to wysiłek. „Oryginalne dinozaury w powieści i pierwszym filmie odzwierciedlały najnowsze badania nad dinozaurami. Zamiast powolnych, ciągnących ogony, głupich jaszczurek przesiadujących na bagnach (jak to było wyobrażeniem dinozaurów przez ponad wiek), były aktywne, inteligentne, z ogonami wyciągniętymi za siebie (a nie ciągnącymi się po ziemi)” — napisał Prothero. „Park Jurajski” zdefiniował na nowo postrzeganie dinozaurów przez opinię publiczną w bardziej dokładny sposób, ale popularność tych dinozaurów stała się pułapką dla serii. „Nie można było po prostu zmienić wyglądu stworzeń w połowie serii” — wyjaśnił kierownik ds. efektów wizualnych David Vickery Przewodowy„To byłoby trochę jak zastąpienie aktora zupełnie innym aktorem. Takie projekty są ustalone”.
Mimo że w ciągu ostatnich trzydziestu lat dokonano wielu odkryć na temat dinozaurów — przede wszystkim tego, że wiele dinozaurów miało pióra, a nie gładką, łuskowatą skórę — nowe filmy postanowiły zaspokoić nostalgię widzów za pierwszym filmem, zamiast próbować edukować opinię publiczną na temat jakichkolwiek nowych informacji. „Paleontolodzy byli przerażeni, gdy Steven Spielberg i Colin Trevorrow postanowili nie aktualizować swojej nauki, ale powrócili do starego modelu dinozaurów, który jest ewidentnie błędny” — napisał Prothero.
