Śledź naszą relację z Igrzysk Olimpijskich w okresie poprzedzającym Igrzyska Olimpijskie w Paryżu.
W kwietniu Bruce Gemmell odebrał telefon od kogoś, kto zmienił jego życie ponad dekadę temu. Często do siebie piszą, więc nie było dziwne, że się do niego odezwała. Ale to, o co go poprosiła, rozśmieszyło go.
Pierwsze pytanie Katie Ledecky było typowe dla Katie: Hej, wracam do Maryland na kilka dni w maju. Czy mogę z tobą trenować?
Łatwe „tak” od jej starego trenera pływania.
Następnie: O, nawiasem mówiąc, kiedy będę w domu, pójdę do Białego Domu odebrać Prezydencki Medal Wolności. Mam nadzieję, że będziesz mógł przyjść jako mój gość. Nie chcę się narzucać ani nic.
„Ona naprawdę tak powiedziała” – powiedział Gemmell, chichocząc. „Powiedziałem: „Tak, oczywiście, chętnie bym poszedł”.
Zaczynając dzień, pomyślał, że najfajniejszą częścią będzie spotkanie z prezydentem Joe Bidenem; Gemmell pochodzi z Delaware, a jego żona w pewnym momencie odbywała staż u ówczesnego senatora Bidena. To byłby miły, mały moment zamknięcia kręgu.
Ale główny wniosek Gemmella był inny, coś o wiele bardziej znaczącego dla człowieka, który trenował najbardziej dominującą pływaczkę w historii tego sportu w jej najbardziej dominującym okresie, zaczynając po igrzyskach olimpijskich w Londynie i biegnąc przez igrzyska w Rio. Zaczął z nią pracować, gdy miała 15 lat, była bardzo cicha i jeszcze bardziej nieśmiała.
Przyglądał się też 27-letniej Katie Ledecky, która pracowała w pokoju, robiła zdjęcia tym, którzy ją o to poprosili i rozmawiała z ludźmi z różnych środowisk.
„Była gwiazdą show, jeśli chodzi o mnie — może dzieląc go z Nancy Pelosi” — powiedział Gemmell. „To był absolutny znak rozwoju od tej nieco niezręcznej, niekompetentnej społecznie 15-latki, która wkroczyła na scenę w Londynie, aby zdobyć złoty medal olimpijski.
„Obserwowanie jej ewolucji od 15 do 27 roku życia, przejęcie pełnej kontroli nad pomieszczeniem ze wszystkimi tymi potężnymi, bogatymi politykami i dygnitarzami, to po prostu rozgrzewające serce, widzieć to z nią. A w tym samym czasie moja córka przeszła z małego dziecka, malucha do kogoś, kto teraz pędzi dookoła świata, by pływać z Katie Ledecky”.
Córka Gemmell, Erin, która miała 7 lat, gdy Ledecky zaczęła trenować z ojcem, jest w amerykańskiej drużynie olimpijskiej obok niej. Mała dziewczynka, która kiedyś przebrała się za Katie Ledecky na Halloween, zakwalifikowała się do udziału w kobiecej sztafecie 4 × 200 metrów stylem dowolnym razem z nią. Erin, która ma teraz 19 lat, zdobyła swój bilet, zajmując czwarte miejsce w wyścigu na 200 metrów stylem dowolnym w Indianapolis — cztery najlepsze zawodniczki automatycznie się kwalifikują — i gdy spojrzała na tablicę wideo, aby potwierdzić, że właśnie dostała się do swojej pierwszej drużyny olimpijskiej, Ledecky przepłynęła dwa tory z szerokim uśmiechem, aby ją przytulić.
Teraz To jest momentem pełnego koła.
Katie Ledecky, po prawej, obejmuje Erin Gemmell po 200-metrowym stylu dowolnym podczas amerykańskich kwalifikacji olimpijskich. Gemmell od dawna podziwia Ledecky, którą kiedyś trenował jej ojciec. (Sarah Stier / Getty Images)
„Ona miała tak wielki wpływ” – powiedziała Erin. „Nie sądzę, żebym naprawdę tu była, gdyby nie ona. To naprawdę wyjątkowe być tak blisko kogoś, kto jest tak inspirujący, widzieć codzienną pracę, którą wkładają. To sprawia, że wydaje się to w pewien sposób bardziej osiągalne, będąc tak blisko. Sprawia, że wydają się o wiele bardziej ludzcy”.
Kiedy Erin poznała Ledecky, była nią „przerażona”. Erin określa siebie również jako „zdecydowanie irytujące dziecko”, więc nie może uwierzyć, jak miła i serdeczna była dla niej Ledecky. I chociaż jej starszy brat, Andrew, ma doświadczenie olimpijskie jako pływak, a jej tata ma go mnóstwo jako trener, Erin nie może uwierzyć, jakie ma szczęście, że może doświadczyć Paryża i przygotowań u boku Ledecky.
Jej ojciec również nie może uwierzyć w swoje szczęście. Erin nie jest typem osoby, która wysyła zdjęcia lub aktualizacje z obozu treningowego — Team USA trenował w Karolinie Północnej, a później w Chorwacji — ale Ledecky wysyła selfie z dwójką dzieci. Ledecky nie jest tylko wzorem do naśladowania dla Erin; jest w zasadzie jej starszą siostrą. Ona odpowiada za aktualizacje dla rodziców, a Erin za malowanie paznokci.
„Katie jest (w) najlepszej, bardzo małej grupie pływaczek, prawdopodobnie najlepszą kobietą w historii” – powiedział Bruce Gemmell. „Jednak jej cechy jako jednostki są na innym poziomie. Mówię to z czułością… ze łzami w oczach”.
Sama Ledecky zawsze rozumiała swoją siłę i wpływ. To jeden z powodów, dla których przez tak długi czas była cicha i nieśmiała; taka właśnie jest, ale także dlatego chciała, aby świat ją postrzegał. Jest poważną kobietą z wielkimi celami, nad którymi pracowała przez całą swoją karierę. I jeszcze nie jest blisko mety. Powiedziała, że planuje wystartować w wieku 31 lat w Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles, które byłyby jej piątymi Igrzyskami.
Ale nawet teraz, gdy igrzyska w Paryżu są już za kilka dni, wie, że jest już weteranką w drużynie narodowej. Tylko po stronie kobiet są dwie 17-latki (Alex Shackell, Claire Weinstein), 18-latka (Katie Grimes, która zakwalifikowała się na 400 i 1500 metrów stylem dowolnym oraz w zawodach na wodach otwartych) i Erin. Średni wiek drużyny kobiet wynosi 22,1 lat.
Ledecky jest również jedną z najbardziej utytułowanych olimpijek, z siedmioma złotymi medalami. W Paryżu mogłaby pobić rekord gimnastyczki Larisy Łatyniny, która zdobyła dziewięć złotych medali dla Związku Radzieckiego w latach 50. i 60. Ledecky jest faworytką w konkurencjach na 800 i 1500 metrów stylem dowolnym, więc aby pobić rekord, potrzebowałaby tylko zaskakującego zwycięstwa w sztafecie 4 × 200 metrów stylem dowolnym (Australia będzie faworytką) lub na 400 metrów stylem dowolnym (Australijka Ariarne Titmus i kanadyjska fenomenalna Summer McIntosh są głównymi pretendentkami).
Katie Ledecky prezentuje swój złoty medal na 800 metrów stylem dowolnym na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 2021 roku. Będzie faworytką na tym dystansie, a także na 1500 metrów ponownie w Paryżu. (Oli Scarff / AFP via Getty Images)
W szczytowym momencie kariery Ledecky w Rio de Janeiro zdobyła złoto w konkurencjach tak krótkich jak 200 metrów stylem dowolnym. Powrót do zdrowia wyglądał inaczej w wieku 19 lat. Ale Ledecky nie uważa medali, które nie są srebrne ani złote, za porażkę. Znajduje wartość w samej pracy — i w swojej konsekwencji.
„Jestem dumny z tej konsekwencji” – powiedział Ledecky. „Stawiam sobie wyzwanie, aby pozostać konsekwentnym. Tak, mam na myśli, że czasami może być ciężko czuć, że nie masz przełomu. Ale bycie naprawdę konsekwentnym to coś, z czego jestem naprawdę zadowolony. Nauczyłem się po prostu naprawdę cieszyć się każdym dniem treningu i chłonąć każdą chwilę i po prostu doceniać fakt, że mogłem mieć tak długą karierę, nie mieć kontuzji, być w dobrym zdrowiu, móc to robić przez tyle lat”.
Przyjęła również rolę starszego męża stanu w tym sporcie. To ona rzuca się, by znaleźć Erins tego świata i świętować z nimi. Powiedziała, że jej ulubioną wiadomością do jej koleżanek z drużyny, które po raz pierwszy biorą udział w olimpiadzie, jest ta, którą otrzymała od swojego pierwszego trenera, Yuri Suguiyamy, przed Londynem w 2012 roku. Powiedział jej, że zasłużyła na to, by być w tej drużynie, zapracowała na to i należy do niej. To była wiadomość Ledecky do jej młodszych koleżanek z drużyny: Należycie do niej.
Ledecky pamięta, jak to było być młodym i zakochanym w pływaniu, nie wiedząc, dokąd cię to zaprowadzi. Wie, co to za zdumienie; wie, że niektórzy z jej kolegów z drużyny mogą być nawet zastraszeni, będąc w składzie razem z nią. Ale ona zachowuje perspektywę. Maluje paznokcie na czerwono, biało i niebiesko. Wysyła selfie, upamiętniając małe i duże chwile. Tak właśnie się tu znalazła, na skraju jeszcze większej historii.
„Nigdy nie marzyłem o tym, gdy byłem młodym dzieciakiem, o tym, żeby wziąć udział w igrzyskach olimpijskich” – powiedział Ledecky. „Więc po Londynie… chciałem wrócić na ten poziom, żeby udowodnić, że nie jestem gwiazdą jednego przeboju. Ale jednocześnie przypomniałem sobie, że wszystko, co więcej, to jak wisienka na torcie, wisienka na wierzchu, cokolwiek. Ponieważ, powtórzę, po prostu nigdy nie myślałem, że dotrę na te jedne igrzyska olimpijskie.
„Myślę, że to właśnie taką perspektywę udało mi się utrzymać, dzięki której mogę się skupić i czerpać przyjemność z uprawiania sportu, a także z towarzystwa kolegów z drużyny i ludzi wokół mnie”.
GŁĘBIEJ
Za powrotem Caeleba Dressela na igrzyska olimpijskie stoi „trwająca praca” nad ponownym rozbudzeniem jego miłości do pływania
(Ilustracja górna: Eamonn Dalton / Lekkoatletyczny; zdjęcie Katie Ledecky: Al Bello / Getty Images)
