Tokio, Japonia – Ile turyści odwiedzający Japonię są w stanie zapłacić za miskę makaronu lub porcję sushi?
Biorąc pod uwagę rosnące ceny w restauracjach w popularnych wśród turystów miejscach, pytanie to nie jest już retoryczne.
W Niseko, ośrodku narciarskim na Hokkaido słynącym z puszystego śniegu, miska ramenu z krabem może kosztować nawet 3800 jenów (24,68 USD), a curry katsu nawet 3200 jenów (20,78 USD) – około trzy razy więcej niż w pobliskim Sapporo, jednym z kulinarnych centrów Japonii.
W Toyosu Senkyaku Banrai, dzielnicy restauracyjnej obok największego tokijskiego targu owoców morza, miska ryżu z sashimi może kosztować prawie 7000 (45,46 USD) – czyli pięć razy więcej, niż przeciętnie zapłaciliby miejscowi.
Uliczne stragany na tokijskim targu Tsukiji, na targu Nishiki w Kioto i w dzielnicy Dotonbori w Osace również wzbudziły zainteresowanie, oferując przekąski w cenach znacznie przekraczających przeciętne ceny.
W związku ze wzrostem liczby turystów w Japonii spowodowanym osłabieniem waluty, niektóre firmy pobierają wyższe opłaty za swoje bilety.
Praktyka ta doprowadziła nawet do powstania slangu „inbound-don”, opisującego miski ryżu w cenach dostosowanych do potrzeb turystów z grubym portfelem.
Według Japońskiej Narodowej Organizacji Turystycznej (JNTO) w pierwszej połowie 2024 roku Japonię odwiedziło prawie 17,8 miliona osób, co przekracza poprzedni rekord z 2019 roku, który wynosił 16,63 miliona.
Wzrost liczby przyjazdów spowodowany jest częściowo spadkiem wartości jena, którego kurs wobec dolara zbliża się do najniższego poziomu od 40 lat.
W rezultacie podróżni niekoniecznie obawiają się cen w restauracjach, które są równe tym, które zapłaciliby za często gorszej jakości jedzenie w swoim kraju.
Niektóre restauracje, obawiając się zniechęcenia lokalnej klienteli, ograniczyły podwyżki cen wyłącznie do osób spoza danego regionu.
Tamateboko, restauracja serwująca owoce morza w bufecie w tokijskiej dzielnicy Shibuya, niedawno wprowadziła dwupoziomową strukturę cen, oferując 1000 jenów (6,49 USD) zniżki wszystkim obywatelom Japonii i osobom zamieszkałym w Japonii.
Obiad w dzień powszedni kosztuje 5478 jenów (35,58 USD) dla obywateli i rezydentów oraz 6578 jenów (42,72 USD) dla turystów zagranicznych.
Choć nie jest niczym niezwykłym, że restauracje stosują różne ceny w menu japońsko- i anglojęzycznym, decyzja Tamateboko odbiła się szerokim echem w międzynarodowych mediach, wywołując ożywioną dyskusję na temat dwupoziomowych cen w japońskiej branży hotelarskiej.
Kumi Kato, profesor turystyki na Uniwersytecie Wakayama w południowo-zachodnim regionie Kansai w Japonii, powiedziała, że martwi ją odbiór tej tendencji, i przestrzega przed wszelkimi zasadami, które mogłyby zostać odebrane jako dyskryminujące.
„Identyfikacja gości zagranicznych zaproszonych przez Japończyków lub zagranicznych rezydentów płacących podatki [at restaurants] „Będzie trudno” – powiedział Kato w wywiadzie dla Al-Dżaziry.
„Segregacja japońska i niejapońska przyniesie nieprzyjemne napięcia i niezadowolenie… Musimy być bardzo ostrożni w tej kwestii”.
Pozostawiając zły smak
Choć eksperci z branży turystycznej uważają, że Japonia powinna wykorzystać zwiększoną siłę nabywczą turystów przybywających do Japonii, niektórzy sceptycznie podchodzą do kwestii wprowadzenia dwupoziomowego cennika.
Andres Zuleta, założyciel Boutique Japan, luksusowej firmy turystycznej oferującej spersonalizowane wakacje, powiedział, że chociaż „całym sercem popiera to, aby Japonia znalazła etyczne i kreatywne sposoby na zarabianie na turystycznym boomie”, firmy, które pobierają różne ceny w zależności od narodowości, prawdopodobnie wywołają niezadowolenie.
„Obniżone ceny dla miejscowych mogłyby mieć sens, ale różne ceny w menu angielskim i japońskim z pewnością pozostawią niesmak – wybaczcie grę słów – w ustach ludzi. Pomysł zróżnicowanych cen wydaje się być bardziej strawny [tourist] „strony itp.” – Zuleta powiedziała Al Jazeerze.
Andrew William, założyciel firmy turystycznej An Design z siedzibą w Kioto, powiedział, że choć zrozumiałe jest, że firmy pobierają od obcokrajowców ceny, które zapłaciliby w kraju, gdy dokonują rezerwacji za granicą, to jednak takie działanie w Japonii jest bardziej ryzykowne.
„Znak z dwupoziomowym cennikiem wyglądałby bardzo źle” – powiedział William, którego biuro podróży specjalizuje się w wycieczkach z przewodnikiem po starożytnych miejscach duchowych i ogrodach Kioto, w wywiadzie dla Al Jazeery.
„Poza tym, czy miejscowi będą musieli wszędzie pokazywać swój dowód osobisty? Może to nie jest takie złe, ale wydaje się niezręczne”.
Mimo to niektórzy japońscy urzędnicy wydają się nie przejmować postawą cudzoziemców.
Hideyasu Kiyomoto, burmistrz miasta Himeji, niedawno zasugerował, że zagraniczni turyści będą musieli płacić nawet czterokrotnie więcej niż wynosi standardowa cena wstępu, aby zwiedzić Zamek Himeji, pierwszy w Japonii obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Gubernator Osaki Hirofumi Yoshimura wyraził swoje poparcie dla tego pomysłu, sugerując, że mógłby wzorować się na zamku w Osace.
Szef Organizacji Turystycznej Hokkaido zaapelował również do przedsiębiorstw na najbardziej wysuniętej na północ głównej wyspie Japonii o ustalenie różnych cen dla turystów i mieszkańców.
Argumenty przemawiające za podniesieniem opłat dla zagranicznych turystów były rozmaite: od pokrycia kosztów konserwacji dziedzictwa kulturowego po szkolenie personelu mówiącego po angielsku.
Kato, profesor Uniwersytetu Wakayama, powiedział, że właściciele nieruchomości muszą być bardziej konkretni i transparentni w kwestii kosztów.
„Ochrona dziedzictwa kulturowego sama w sobie nie powinna być powodem pobierania wyższych opłat od cudzoziemców” – powiedziała.
„A kwestie językowe nie powinny być ciężarem poszczególnych firm lub zakładów. Powinno być wsparcie rządowe dla wdrażania wielojęzycznych interfejsów i szkolenia przewodników mówiących po angielsku”.
Nie jest niczym nowym, że japońskie władze proszą turystów, aby płacili więcej niż miejscowi.
Wyspa Miyajima, popularna atrakcja turystyczna u wybrzeży Hiroszimy, słynąca z lasów i „pływającej” bramy świątyni Itsukushima, wprowadziła podatek turystyczny w październiku 2023 r.
Od lipca turyści pragnący wspiąć się na najpopularniejszy szlak na górze Fuji muszą zapłacić opłatę wstępu w wysokości 2000 jenów (12,99 USD).
Od 2019 r. zagraniczni podróżni płacą dodatkowo 1000 jenów przy wyjeździe, co według urzędników ma być wykorzystane na poprawę infrastruktury turystycznej, np. na zapewnienie dostępu do Wi-Fi i obsługi wielojęzycznej.
Kato stwierdził, że Japonia ma wiele do zaoferowania turystom, ale kraj ten powinien czerpać więcej korzyści z odwiedzin turystów, jeśli cena będzie adekwatna do wartości doświadczenia.
„Nie chcę widzieć konfrontacyjnego podejścia: pobierania dodatkowych opłat za wszystko i pobierania opłat za wstęp wszędzie” – powiedziała.
„Pamiętajmy, że turystyka zawsze powinna być szczęśliwą branżą”.
