Blog

Po anulowaniu „Star Treka” w 1969 roku twórca serialu Gene Roddenberry był zawiedziony. Serial był ciężko wywalczony, ale oglądalność nigdy nie była imponująca w początkowej fazie emisji. CBS rzeczywiście zamierzało anulować serial pod koniec drugiego sezonu, ale masowa akcja pisania listów utrzymał się przez kolejny rok. „Star Trek”, jak większość Trekkies wie, nie miał swojej ogromnej widowni przez kilka lat, po tym jak serial został umieszczony w wiecznej syndykacji. Dopiero wtedy fani zaczęli masowo gromadzić się przy serialu. Pierwszy konwent „Star Trek” miał się odbyć dopiero w 1972 roku.

Roddenberry nie spoczął jednak na laurach i na początku lat 70. wypróbował kilka projektów, mając nadzieję na dalsze zgłębianie swoich zainteresowań science fiction. Uwielbiał głosić filozofię pacyfizmu, a także szersze tematy science fiction dotyczące miejsca ludzkości w kosmosie („2001: Odyseja kosmiczna” ukazała się w 1968 roku, więc prawdopodobnie również o niej myślał). W 1973 roku stworzył „Genesis II”, dystopijny serial o podziemnym plemieniu pacyfistów i współczesnym człowieku, który został kriogenicznie rozmrożony w ich świecie. Następnie w 1974 roku Roddenberry stworzył „The Questor Tapes”, serial o androidzie szukającym swojego twórcy. Żaden z nich nie wyszedł poza odcinek pilotażowy.

W książce historii mówionej „Misja pięćdziesięcioletnia: kompletna, nieocenzurowana, nieautoryzowana historia ustna Star Trek: pierwsze 25 lat” pod redakcją Marka A. Altmana i Edwarda Grossa, wieloletnia dziewczyna Roddenberry’ego, Susan Sackett, przypomniała sobie dodatkowy projekt Roddenberry’ego, który nigdy nie ujrzał światła dziennego… i brzmi to szalenie. Wygląda na to, że Paul McCartney, wówczas frontman zespołu Wings, zwrócił się do Roddenberry’ego z propozycją muzycznego projektu science fiction. McCartney był Trekkie, więc Roddenberry był jego człowiekiem.

Istnieje bardzo niewiele informacji na temat współpracy Roddenberry’ego i McCartney’a, prawdopodobnie dlatego, że niewiele z niej wynikło. Historia prawdopodobnie zakończyła się wkrótce po tym, jak obaj panowie spotkali się po raz pierwszy i omówili swoje pomysły, które zniknęły po jednym szkicu, jak wiele hollywoodzkich projektów przed nimi. Brzmiało to tak, jakby McCartney chciał wyprodukować film fabularny science fiction o muzykach z kosmosu, ale chciał, aby napisał go Roddenberry. Jak wspominała Sackett, nie było tytułu. Wiedziała też, że Roddenberry przyjął tylko część prac od McCartney’a z powodu desperacji finansowej. Jej własnymi słowami:

„Nie mam pojęcia, co się z tym stało” [project]. Prawdopodobnie utknęło w pliku, np. na końcu ‘Poszukiwacze zaginionej Arki.’ Paul skontaktował się z nim i był ‘Star Trek’ fan. Zaprosił nas na koncert, co było świetne, i spotkaliśmy się za kulisami. Paul zatrudnił Gene’a, żeby napisał historię o zespole i była to szalona historia. Paul dał mu konspekt, a Gene miał coś z tym zrobić. To były zespoły z kosmosu i organizowali konkurs. Gene był w tym momencie otwarty na różne rzeczy;Star Trek’ nie działo się i nie produkowano jego scenariuszy, ale miał rodzinę do wyżywienia”.

Z tego co słyszałem, Roddenberry nie był wielkim fanem Beatlesów, albo przynajmniej znał ich muzykę tylko przelotnie. Koncert Wings, na który poszedł z Sackettem, był prawdopodobnie tylko po to, by spotkać się z piosenkarzem za kulisami.

Sackett kontynuował:

„Gene zaczął nad tym pracować i mniej więcej w tym samym czasie zaczęli rozmawiać o przywróceniu ‘Wędrówka’więc nigdy nie udało mu się niczego dokończyć dla Paula”.

I to jest ostatnia informacja, jaką ktokolwiek o tym słyszał. McCartney najwyraźniej nie ujawnił swojej krótkiej współpracy z Roddenberrym, a jego film o konkursie zespołów sci-fi nigdy nie powstał pod auspicjami kogokolwiek innego.

W miarę jak powtórki „Star Treka” trwały, a konwencje „Star Treka” stawały się coraz bardziej powszechne, odżyło nowe zainteresowanie serią. Trekkies prawdopodobnie mogą opowiedzieć ci wszystko o „Star Trek: Phase II”, kontynuacji serialu, nad którym Roddenberry zaczął pracować w połowie lat 70. Napisano kilka scenariuszy do „Phase II”, a Roddenberry był gotowy ponownie przejąć kontrolę nad swoją ukochaną własnością science fiction. „Phase II” zaczął się jednak rozwijać w oczach Paramount, a wiele z jego pomysłów ostatecznie przekształciło się w „Star Trek: The Motion Picture” w 1979 roku.

Ponieważ akcja „Star Treka” rozgrywa się w przyszłości, film ten unikał współczesnej kultury popularnej, dlatego Roddenberry nigdy nie udzielił licencji na żadną z nich. Muzyka Beatlesów lub Wings dla jego franczyzy. Z tego co słychać, Roddenberry i McCartney nie zostali przyjaciółmi ani kolegami. Wygląda na to, że spotkali się tylko raz. Teraz fani na całym świecie mogą radośnie snuć domysły na temat tego, co mogłoby się wydarzyć. Osobiście już wyobrażam sobie „Żółtą łódź podwodną” w kosmosie.

Roddenberry zmarł w 1991 roku, kilka lat po rozpoczęciu ukochanej kontynuacji „Star Treka”, „Star Trek: Następne pokolenie”. Paul McCartney, wbrew temu, w co mogą cię przekonać wszystkie wsteczne maskowania Beatlesów, wciąż żyje i koncertuje w wieku 82 lat.