W badaniu wzięło udział dziewięć krajów, kierowanych lokalnie przez profesor nadzwyczajną Catherine Grueber. W Australii dane genetyczne pomagają w zarządzaniu numbatem i innymi zagrożonymi gatunkami.
Australijscy naukowcy przyczynili się do ogólnoświatowego badania nad sposobem monitorowania różnorodności genetycznej, co jest kluczowym narzędziem do sprawdzania żywotności gatunków i ich ekosystemów.
Metodologia badań opublikowana w Listy ekologiczne umożliwi naukowcom monitorowanie zmienności genetycznej między gatunkami i w skali globalnej.
Współautorka badania, profesor nadzwyczajny Catherine Grueber ze School of Life and Environmental Sciences, powiedziała: „Możliwość efektywnego pomiaru i monitorowania różnorodności genetycznej w czasie oznacza, że zdrowie genetyczne gatunków może być śledzone, a przy odpowiednich działaniach można zapobiec stratom. W Australii dane genetyczne pomagają w informowaniu o obecnym i przyszłym zarządzaniu numbatem i innymi zagrożonymi gatunkami”.
W grudniu 2022 r. 196 krajów podpisało historyczne porozumienie – Globalne Ramy Różnorodności Biologicznej Kunming-Montreal – zobowiązujące państwa na całym świecie do powstrzymania utraty różnorodności biologicznej do 2030 r.
Porozumienie zawiera zobowiązanie do ochrony różnorodności genetycznej i monitorowania jej stanu w odniesieniu do wszystkich gatunków, nie tylko tych o wartości ekonomicznej.
To zobowiązanie pociągnęło jednak za sobą wyzwania natury naukowej, mianowicie konieczność monitorowania różnorodności genetycznej na dużą skalę i robienia tego w sposób, który będzie przystępny cenowo dla krajów o różnym statusie ekonomicznym.
Docent Grueber i dr Rebecca Jordan z CSIRO wspólnie kierowali australijską częścią globalnego badania. Docent Tanya Latty ze School of Life and Environmental Sciences i dr Glenn Shea z Sydney School of Veterinary Science również byli częścią zespołu badawczego.
Ich badania wykazały, że możliwe jest obliczenie różnorodności genetycznej na potrzeby globalnego raportowania i przedstawiły przykładową metodologię, jak tego dokonać.
Profesor nadzwyczajny Grueber powiedział: „Australia jest dobrze znana ze swojej niezwykle bogatej bioróżnorodności i jako dom dla gatunków, które nie mają sobie równych na świecie. Jednak niszczycielskie pożary buszu w 2019 i 2020 roku uwypukliły zagrożenia dla naszej cennej bioróżnorodności.
„Ta globalna praca pomaga nam uczyć się od innych i pokazuje nam, jak możemy chronić unikalne gatunki występujące na całym świecie. Zachowując różnorodność genetyczną australijskich gatunków, pomożemy naszemu środowisku rozwijać się przez pokolenia”.
Badaniami kierowała dr Alicia Mastretta-Yanes z Universidad Nacional Autónoma de México i dr Jessica da Silva z Południowoafrykańskiego Narodowego Instytutu Różnorodności Biologicznej.
W badaniu przetestowano dwa wskaźniki genetyczne dla ponad 900 gatunków reprezentujących 5271 populacji, w tym gady, ptaki, ssaki, ryby, bezkręgowce, rośliny i grzyby.
W badaniu wzięło udział dziewięć krajów o zróżnicowanym statusie ekonomicznym i bogactwie różnorodności biologicznej: Australia, Belgia, Kolumbia, Francja, Japonia, Meksyk, Republika Południowej Afryki, Szwecja i Stany Zjednoczone.
Dzięki współpracy międzynarodowej zespół mógł przetestować metodologie w odniesieniu do wielu gatunków w wielu ekosystemach i krajach, uzyskując informacje na temat tego, na ile te wskaźniki byłyby wykonalne w skali międzynarodowej.
Większość gatunków ocenionych w badaniu zachowała większość swoich populacji. Jednak 58 procent ma populacje zbyt małe, aby utrzymać różnorodność genetyczną.
Dr Jordan z CSIRO powiedział: „Gdy populacje gatunków nie są wystarczająco duże, różnorodność genetyczna może z czasem maleć. Zwiększa to ryzyko, że populacje te nie będą w stanie się przystosować i mogą zostać utracone w przyszłości.
„Zdrowie naszej planety, od którego jesteśmy tak zależni, zależy od zdrowia gatunków na całym świecie. Musimy wspierać wszystkie gatunki, aby przetrwały i rozwijały się w zmieniającym się świecie”.
Deklaracja
Pod presją drapieżnych lisów i kotów oraz konkurując z dzikimi królikami, bilby większy stracił ponad 80 procent swojego siedliska. Prace konserwatorskie prowadzone przez profesor Carolyn Hogg mają na celu uratowanie bilby przed wyginięciem.
Profesor Carolyn Hogg z Wydziału Nauk Ścisłych Uniwersytetu w Sydney, Jaana Dielenberg z Uniwersytetu Karola Darwina i profesor Hugh Possingham z Uniwersytetu w Queensland omawiają proponowaną przez rząd Nowej Południowej Walii gruntowną nowelizację ustawy o ochronie różnorodności biologicznej.
Węże zabijają ponad 100 000 osób rocznie. Surowica przeciwjadowa kobry jest droga i nie leczy martwicy ciała spowodowanej ukąszeniem. Współpracując z kolegami z Wielkiej Brytanii, zespół profesora Grega Neely’ego zidentyfikował heparynę jako odtrutkę na jad kobry.
