Blog

To twój pierwszy film fabularny, ale reżyserujesz reklamy i takie rzeczy od ponad 20 lat. Więc kiedy po raz pierwszy zadzwonił do ciebie Jerry Bruckheimer, mówiąc, że chce z tobą pracować, czy wspomniał, czy była jakaś konkretna reklama lub dzieło, które zobaczył i które sprawiło, że zwróciłeś na niego uwagę?

Nie wspomniał o niczym podczas pierwszej rozmowy, którą odbyliśmy. Nie wspomniał o niczym konkretnym. Ale od tamtej pory powiedział mi, że było mnóstwo pracy, wiele prac dla Apple, które wykonałem, i że zrobiłem coś w rodzaju serii krótkich filmów dla Apple, widział je między innymi. Nie wiem, co sprawiło, że Jerry… [attention]Ale cieszę się, że moja praca przykuła jego uwagę.

Ciekawiło mnie, czy musiałeś uzyskać specjalną zgodę Eddiego Murphy’ego, czy też akceptacja Jerry’ego wystarczyła, aby przekonać wszystkich, że to ty jesteś odpowiednią osobą do realizacji tego projektu?

Nie, nie, musiałem też uzyskać aprobatę Eddiego. Musiałem uzyskać aprobatę Eddiego, musiałem uzyskać aprobatę Netflixa, musiałem uzyskać aprobatę wszystkich. Więc to była całkiem długa podróż. Ale tak, ja i Jerry poszliśmy do domu Eddiego i po prostu przedstawiłem mu moją wersję filmu i tak, na szczęście Eddie się zgodził i mu się spodobało, i oto jesteśmy.

O co najbardziej się martwił, kiedy po latach miał zamiar powtórzyć tę rolę?

Pierwszą rzeczą, jaką mi powiedział, było to, że to najważniejsza postać, jaką kiedykolwiek zagrał. To wiele dla niego znaczyło i naprawdę to czułem. Najważniejsze, co chciał wiedzieć, to to, abym zrozumiał ton filmów i równowagę akcji i komedii. Wiem, że to było dla niego naprawdę ważne. A także dużo z nim rozmawiałem o tym, jak możemy zobaczyć inną stronę jego postaci, ewolucję postaci i Axela jako ojca, i Axela będącego wrażliwym. Powiedziałem: „Nigdy nie widzieliśmy Axela Foleya wrażliwego”. I to mnie naprawdę podnieciło i o tym rozmawialiśmy. Ale Eddie miał też tak wyostrzone wyczucie postaci w swojej głowie — nie tylko to, kim był Axel Foley, ale także tę ewolucję postaci.