Wygląda na to, że Farrell, tylko do jednej kwestii, potrzebował 36 ujęć. Można sobie wyobrazić, że Spielberg był bardzo cierpliwy wobec swojego aktora, a Farrell nie wydaje się być zbyt dumny z tego, że ciągle potykał się o kwestię. Farrell wspominał:
“[The line was] „Jestem pewien, że wszyscy rozumiecie fundamentalny paradoks metodologii Pre-Crime”. Po prostu nie mogłem. A to było rano po moich urodzinach. I było coraz gorzej, im dalej.
Komentarz „nazajutrz po moich urodzinach” może być aluzją do przyznawanego przez Farrella w tamtym czasie uzależnienia od narkotyków. Farrell był bardzo szczery w kwestii swoich uzależnieńjego pobyt na odwyku i jego ciągła trzeźwość, więc mógł przyznać, że przesadził w swoje urodziny. Nie komentuje w wywiadzie dla IGN, czy miał kaca, ale to jest sugestia. Niezależnie od okoliczności, Farrell był oddany scenie i kontynuował ją, dopóki nie zrobił tego dobrze.
Spielberg najwyraźniej nie żywił urazy do swojego aktora, a Farrell nawet kiedyś przyznał, że on i reżyser podzielili się kanapką z sardynkamico rzeczywiście jest oznaką zawodowej bliskości. Farrell zauważył, że on i Spielberg jedli kanapkę przed tym, jak dostał rolę Witwera, i uznał, że nawet jeśli nie dostanie roli, będzie mógł zjeść z nią lunch jeden z najwybitniejszych twórców hitów HollywoodZ jego punktu widzenia był to scenariusz korzystny dla obu stron.
„Raport mniejszości” został okrzyknięty najlepszym filmem roku Rogera Eberta, choć nie został wysoko oceniony przez Akademię, zdobywając tylko jedną nominację do Oscara. Zainspirował krótkotrwały serial telewizyjny w 2015 r. i był bardziej związany z Pre-Cogs niż z Johnem Andertonem. Film jest lepiej zapamiętany.
